«Μέσα σε λίγες ώρες η Κοινότητα των Εβραίων, βούλιαξε ακέρια. Με τη Συναγωγή της, τα μαγαζιά της, τους παράδες τους μαζωμένους πεντάρα – πεντάρα. Δεν έμεινε τίποτα. Η μικρή μας πόλη με πιασμένη την ανάσα άκουσε το σπαραγμό και τον θρήνο που υψώθηκε από τα οβραίικα…» από το βιβλίο του Δημήτρη Χατζή Το τέλος της μικρής μας πόλης.
Ήταν Σάββατο 25 Μαρτίου 1944, όταν περίπου 1800 γιαννιωτοΕβραίοι συγκεντρώθηκαν υπό την απειλή όπλων από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην πλατεία Μαβίλη. Προορισμός τους το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς-Μπίρκενάου. Μέσα σε λίγες ώρες μια ολόκληρη κοινότητα παύει να υπάρχει. Από τους περίπου 1800 που συλλαμβάνονται και στέλνονται με τρένα στα στρατόπεδα θανάτου λιγότεροι από 200 θα καταφέρουν να διασωθούν. Στοιχεία και μαρτυρίες βρίσκονται σε διάφορες αναφορές και βιβλιογραφίες και στο διαδίκτυο. Στο παρών άρθρο παρουσιάζεται ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Μια συλλογή 19 φωτογραφιών, τραβηγμένες από Γερμανούς στρατιώτες όπου απεικονίζεται η συγκέντρωση των συλληφθέντων στην πλατεία Μαβίλη των Ιωαννίνων.
Η Εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων είναι μια από τις πολλές κοινότητες Εβραίων που εξολοθρέφτηκε μαζικά υπηρετώντας τον σκοπό της ολικής εξόντωσης συγκεκριμένων “επιβλαβών” πληθυσμών των Γερμανών ναζί. Η Εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων με πλούσια ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά παύει να υπάρχει μετά το πρωινό της 25ης Μαρτίου 1944. Όσο αφορά την διαδικασία εξολόθρευσης τους σημαντικό ρόλο παίζουν οι ντόπιες γιαννιώτικες αρχές οι οποίες συνεργάζονται αρμονικά με τις γερμανικές αρχές κατοχής για να φέρουν σε πέρας το “έργο τους”
,απόδειξη για τον βρώμικο ρόλο που παίζουν οι ντόπιες κρατικές αρχές είναι ότι λίγες ώρες μετά τον ξεριζωμό των Εβραίων δίνεται η εντολή και η ανοιχτή ανοχή για την λεηλασία των περιουσιών που αφήνουν πίσω τους.
υ.γ. περισσότερες πληροφορίες για το χρονικό και τα γεγονότα που αφορούν την καταστροφή της Εβραϊκής κοινότητας Ιωαννίνων μπορείτε να διαβάσετε εδώ: από ένα εκτενές αφιέρωμα της γιαννιώτικης εφημερίδας Ηπειρωτικός Αγών ενώ για το πλιάτσικο που ακολούθησε μπορείτε να διαβάσετε το συγκλονιστικό άρθρο του Αλέκου Ράπτη με τίτλο “Το Πλιάτσικο”
-
-----------*-----------
-
Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του "με τον τρόπο που υπήρξε πραγματικά". Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου. Για τον ιστορικό υλισμό το ζήτημα είναι να συλλάβει μια εικόνα του παρελθόντος, καθώς αυτή εμφανίζεται απροσδόκητα στο ιστορικό υποκείμενο τη στιγμή του κινδύνου. Ο κίνδυνος απειλεί τόσο το περιεχόμενο της παράδοσης όσο και τους παραλήπτες του. Και για τους δύο είναι ο ίδιος: να γίνουν όργανα της κυρίαρχης τάξης. Κάθε εποχή πρέπει να κάνει τη δύσκολη προσπάθεια για την εκ νέου αρπαγή της παράδοσης από τον κoνφoρμισμό, που είναι έτoιμoς να την καταδυναστεύσει. Γιατί ο Μεσίας δεν έρχεται μόνο σαν λυτρωτής, αλλά και σαν νικητής του αντίχριστου. Το χάρισμα να αναζωπυρώνει τη σπίθα της ελπίδας στο παρελθόν έχει εκείνος μόvο ο ιστορικός που είναι απόλυτα πεισμένος ότι ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα 'ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει. Και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά. Walter Benjamin θέσεις για την φιλοσοφία της ιστορίας VI
-
Πρόσφατα άρθρα
Kατηγορίες
Ετικέτες
- 1922
- ΈΛ-Ντάμπα
- Α' Παγκόσμιος Πόλεμος
- Αντίσταση
- Αφρική
- Βαλκάνια
- Βοσνία
- Γερμανία
- Γεώργιος Παπανδρέου
- Γιάννενα
- Γιουγκοσλαβία
- Γιώργος Κατσαρός
- Δεκεμβριανά 1944
- ΕΑΟΚ
- ΕΛΑΣ
- Εβραίοι
- Ηράκλειο
- Ιουλιανά
- Καλπάκι
- Μικρασιατική Εκστρατεία
- Μιλόσεβιτς
- Μνήμη
- Ολοκάυτωμα
- Παρακράτος
- Πελοπόννησος
- αντιμιλιταρισμός
- αντιστάσεις
- εκδόσεις
- ελληνοσερβιή φιλία
- εξέγερση
- εξορία
- κομικ
- κομμουνισμος
- κομμουνιτές
- κουιζάκια
- μετανάστευτικές ροές
- μνήμες
- ξενιτιά
- πόλεμοι
- σαράγεβο
- τραγούδια
- φασισμός
- φυλακές
- φόροι
- χούντα
Αρχειομνήμων