Σήμερα 24 Μαρτίου συμπληρώνονται 16 χρόνια από τον βομβαρδισμό της Σερβίας από την βορειατλαντική συμμαχία. Όλοι, παλιοί και νέοι σύμμαχοι και αντίπαλοι του Β’Παγκοσμίου πολέμου, κάτω από την σημαία του ΝΑΤΟ που το 1999 γιόρταζε τα 50 χρόνια του, βάλθηκαν να τελειώνουν με την περίπτωση Μιλόσεβιτς. Η επίσημη αφορμή ήταν η άρνηση της Σερβίας να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Στις 24 Μαρτίου και για τις επόμενες 78 ημέρες οι Σέρβοι θα γνώριζαν την φρίκη της “απειλής από ψηλά”, οι έξυπνες βόμβες που μπορούν να χτυπάνε στόχους από ύψος χιλιάδων ποδιών χωρίς να χρειάζεται χερσαία υποστήριξη, θα βρουν τους στόχους τους. Χιλιάδες σπίτια και υποδομές (νοσοκομεία, γέφυρες, δημόσια κτήρια, μνημεία πολιτισμού) καταστράφηκαν. Περισσότεροι από 2000 πολίτες βρήκαν τραγικό θάνατο. Στο απαύγασμα της νέας εποχής οι “σύμμαχοι” θα επιχειρήσουν να “τελειώνουν” με τον Μιλόσεβιτς σε έναν virtual πόλεμο που δανειζόταν πολλά στοιχεία από τα πιο σύγχρονα video (games). To gemification ενός πολέμου που ξεκινούσε με το πάτημα ενός κουμπιού κάπου στον ουρανό για να τελειώσει σε κάποια γέφυρα στο Νόβι Σαντ. Ο Μιλόσεβιτς απρόσβλητος θα πέσει ένα χρόνο αργότερα από τον Σερβικό λαό.
Η πραγματικότητα του πολέμου δεν είναι ξέχωρη από ιστορικούς προσδιορισμούς. Από τα εκατομμύρια ψωριασμένα θύματα των χαρακωμάτων του πρώτου παγκοσμίου, μέχρι τους εξαφανισμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης του δευτέρου παγκοσμίου και από τους χιλιάδες Βόσνιους της γενοκτονίας του 1995 μέχρι τις έξυπνες βόμβες του 1999, η πραγματικότητα του πολέμου παραμένει εδώ και μισό αιώνα ίδια, ιδιοτελής για να εξυπηρετήσει τα ίδια οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα. Το δίπολο “πόλεμος – ειρήνη” δεν είναι αδιάφορο των ιστορικών και ταξικών καθορισμών. Τα παγκόσμια αφεντικά και οι σύμμαχοι τους(κοινωνικοί) σκηνοθετούν και πράττουν ακριβώς ίδια πάνω στο ίδιο δίπολο. Αυτή είναι μια δύσκολη αλήθεια. Για όλους και όλες εμάς.
Είναι η ίδια αλήθεια ιδωμένη από χιλιάδες διαφορετικά βλέμματα. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές που από διώκτες σε μια περίεργη στροφή της ιστορίας γίνονται διωκόμενοι. Τα ίδια πάντα γεωστρατηγικά συμφέροντα, για το άραγμα σε μια γωνιά την νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι ίδιες επιλεκτικές μνήμες, όλων αυτών που εξεγείρονταν ενάντια στον βομβαρδισμό της Σερβίας όταν 4 χρόνια πριν έκλειναν τα μάτια στους χιλιάδες βιασμούς μουσουλμάνων γυναικών στην Βοσνία. Είναι όλες αυτές οι αλήθειες για τις οποίες η εξουσία προσπαθεί να μας υποχρεώσει να πάρουμε θέση. Να διαλέξουμε πλευρά.
Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε πίσω, σε εκείνες τις παράξενες επαναλήψεις της ιστορίας κατά τον Μάρξ, για να αντικρίσουμε το ίδιο πρόσωπο, τον ίδια πάντα κάθετο και πιο βαθύ διαχωρισμό.. τον ταξικό διαχωρισμό. Ας κάνουμε λοιπόν επιτέλους το άλμα και ας παραδειγματιστούμε από τους διάφορους πολέμους και ειρηνοπολέμους με σκοπό να ανασυνθέσουμε την άρνηση μας συνολικά απέναντι στον πόλεμο των αρχόντων, από το να διαλέγουμε κάθε φορά στρατόπεδο..
“…Δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν επιλογές μόνο μεταξύ διαφορετικών μορφών πολέμου…
…Τίποτα δεν νομιμοποιεί τον εθνικό πόλεμο του Μιλόσεβιτς. Τίποτα δεν νομιμοποιεί τον “ανθρωπιστικό” πόλεμο του ΝΑΤΟ.
…Να μην πέσουμε στην παγίδα.. εξακολουθούμε να έχουμε το δικαίωμα να λέμε “ΟΧΙ”. Κι αυτό είναι που σηκώνουμε σήμερα. Ένα παγκόσμιο “ΟΧΙ” στο ψέμα που παραποιεί αλήθειες στους ουρανούς και στα χώματα του Κοσσυφοπέδιου… Όχι στην καταστροφή του διαφορετικού.. όχι στον κυνισμό..Όχι στην επιλογή ανάμεσα σε εγκληματίες περισσότερο ή λιγότερο αιμοδιψείς, περισσότερο ή λιγότερο διεστραμμένους, περισσότερο ή λιγότερο εξουσιαστές..
..Αν δεν πούμε “ΟΧΙ” στο Κόσσοβο σήμερα, αύριο θα πούμε “ΝΑΙ” στις φρίκες που μαγειρεύει το χρήμα σε όλα τα μέρη του κόσμου..
..Αυτό λέμε οι Ζαπατίστας: ΟΧΙ”
αποσπάσματα από μηνύματα του Subcomandate Marcos