Πως η έννοια της ιδιοκτησίας δημιουργεί έριδες που με την σειρά τους δημιουργούν τους εκάστοτε εθνικούς μύθους που στην υπεράσπιση αυτών ορθώνονται σύρματα και χαράσσονται γραμμές στα εδάφη εν είδη συνόρων. Όταν την “ομορφιά του μύθου” την διεκδικεί και κάποιος άλλος γίνεται μήλο της έριδος ανάμεσα στους αυτόκλητους υπερασπιστές της. Ήταν πάντα τέτοια η μανία των ανθρώπων να “υπερασπίσουν” κάτι, οτιδήποτε έναντι άλλων και ήταν τόση η μανία τους να το πετύχουν που τα σφαγεία των πολέμων είναι θλιβερές διαπιστώσεις μιας ολοένα και συνεχιζόμενης βαρβαρότητας. Όλα τούτα αποτυπώνονται με έναν όμορφο και άρα τραγικά καθηλωτικό τρόπο στην μικρού μήκους ταινία του Norman McLaren η οποία κέρδισε Όσκαρ το 1952 και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δουλειές του σκηνοθέτη.
*Βρεττανοκαναδός, γεννημένος στην Σκωτία ο Norman McLaren ήταν σκηνοθέτης, παραγωγός, και animator που συνεργάστηκε και άφησε ιστορία στο Εθνικό Συμβούλιο Κινηματογράφου του Καναδά, το National Film Board of Canada.